Wilsje

Vandaag heerlijk geskeelerd, helaas begon het te regenen, dan ben ik heel voorzichtig. Het pad en de wielen zijn nat. Stel je toch eens voor dat ik onderweg val! Ik ga vaak zonder telefoon op pad, want die kan ik nergens kwijt. Niet handig, natuurlijk! Want wat als ik val, en niet meer kan opstaan? Lig ik misschien hopeloos te wachten op hulp. Ik denk dat ik er wel een beetje stoer bij ga liggen, net of er helemaal niks aan de hand is, ondertussen misschien wel iets gebroken en verrekken van de pijn. Moet je voorstellen dat iemand mij wil helpen, moet ik in een auto worden getild? Vreselijk gênant. Ik heb nu een mooi heuptasje besteld, bij tante Alie (Express). Ik denk meestal een paar stappen vooruit, wat als….? Maar toch kies ik voor gemak, geen telefoon mee, past niet in het plaatje. Ik hou nou eenmaal van stijl, wie mooi wil zijn moet pijn lijden. Dit is heel toepasselijk bij skeeleren. Skeeleren is heerlijk, ik doe het al jaren. Skeeleren is ook best gevaarlijk. De kans op uitglijden en vallen is groot. Ik probeer altijd zo charmant mogelijk te skeeleren, maar dat lukt niet altijd. Het is namelijk zo, voordat je op het fijne asfalt pad bent, heb ik al 5 minuten gehobbeld en gezwierd door de woonwijk. De stoep is echt een uitdaging. Ik manoeuvreer stoep op, stoep af, het liefst een beetje vlot. Bij het minste geringste raak je uit balans en probeer ik met tegenbeweging, zwaaiende armen weer netjes rechtop te skeeleren. Dit ziet er als volgt uit: Denk maar aan een vrouw met te hoge hakken, dat wiebelt en waggelt heel zelfverzekerd in een mooi pakje rond, met de gedachte: ‘Waar is hier ergens een bankje, waar ik even elegant kan zitten?’ Skeeleren is net zo, maar dan nog erger, je kan namelijk niet stoppen, je rolt maar verder, met als gevolg, dat je de eerste de beste lantaarnpaal vastgrijpt en rondslingert of je grijpt een bankje vast met de hoop dat je er niet op lanceert. Nee, skeeleren is niet zomaar wat! de warming-up is geregeld gevaarlijk. Ik skeeler al een tijdje dus ik kan het verloop wel inschatten. Ik sein meestal naar de bestuurders, dat ik niet kan stoppen, ik hoef niks te zeggen, zij zien mij namelijk al van ver van te voren aankomen. Gelukkig ben ik nog nooit gevallen, maar ik vrees voor de eerste keer. Wie mooi wil zijn zal pijn lijden!