Wilsje

Hoe laat is het nu, 2 uur ’s nachts? Mijn knieën doen zeer van het kruipen over het nieuwe dolfijn grijze tapijt. Mijn rechterarm verzuurd bijna van het boenen. Dit is het moment, dat Jemako het waar mag maken! Morgen ochtend zijn ze de eerste, ik ga checken of het schoon is. Ik lag na mijn eerste werkdag van 17 uur in mijn eerste knippien. De kinderen gingen vandaag voor het eerst naar school, zelf moest ik ook weer beginnen. Je kent het wel, het ritme van structuur, 3 stappen vooruit denken. Schooltassen, bekers, tussendoortjes, luizentassen, rapporten weer opzoeken en mee geven. Oppas appen, afspraken maken, het avondeten klaarmaken. De race tegen de klok wordt weer gelopen, een wedloop. ’s Avonds ook weer voor het eerst getraind in het zwembad. Het laatste beetje energie dat ik over had, spoelde ik met het douchewater weg. Toto loss, na zo ’n eerste dag. Moe maar voldaan kruip ik bed, heerlijk. Wekker zetten, morgen weer om 6.30 eruit, klaar voor de volgende dag. Ik ben een dauwtrapper dus ik stap makkelijk uit bed, heerlijk om dag te beginnen met een dubbele expresso. Helaas, vannacht werd ik door mijn moederinstinct gewekt. Ik hoorde gerommel in de badkamer. Ik liep de trap af naar de eerste verdieping. Ik was direct klaar wakker. Ik zag met grote ogen een enorm spoor van bruine drap met stukjes fijn gekauwde rollade. De pas gesausde witte muur met een remspoor die wees naar de badkamer. Springend op zoek naar een weg tussen de bruine massa, probeerde ik niet na te denken over de natte stukjes tussen mijn tenen. Daar stond hij, mijn lieve tere mannetje. Hij zat er onder. Hij had echt geprobeerd te richten op de afvalemmer. De muur en de vloer moesten het ontgelden. Ik pakte gelijk een warme schone doek om mijn zoontje schoon te vegen. Hoeveel liefde kan een moeder voelen, onvoorwaardelijke liefde. Ik ga je helpen, schat! Hij zei opgelucht dat hij zich niet meer ziek voelde. Ik keek naar de ravage. ‘Gelukkig maar jongen, ik zal je weer opfrissen, dan ga je weer lekker slapen’. We klommen via het traphek terug naar zijn slaapkamer. Vervolgens wist ik wat me te doen stond….maar waar moest ik beginnen? Emmer sop halen. Hoe ga ik nu die stukjes oppakken, alles valt uitelkaar. Jemako is hier ook een doek voor? Na 30 minuten boenen en vegen, leek het of ik alle bruine derrie had verwijderd. Ik hoop dat de muren weer wit opdrogen. Emmer naast het bed gezet, voor misschien een tweede ronde. Het douche kleed in de container, ik wist even niet welke doek ik moest gebruiken. Dit zijn van die momenten die kan je niet inplannen of voorkomen, hoe goed je alles ook onder controle wilt houden. Dit heet moederschap.