Wilsje

Op sport gebied heb ik al heel wat ervaring. Ik heb met verschillende takken van sport kennisgemaakt en ook weer afscheid genomen. Het begon, toen ik na al mijn zwemdiploma’s startte met Synchroon zwemmen. Ik was een jaar of 9. Ik zag het helemaal voor me. In een mooi pakje met bling, bling, dansen als een ballerina in het water. Al gauw kwam ik er achter dat je niet zomaar werd geselecteerd om met een knotje in het water te draaien. De training was super pittig. Het minst leuke vond ik de kleedkamer. Ik was heel bleu, stond met mijn handdoekje stevig om me heen, met één hand mijn onderbroekje aan te trekken. Na onze groep kwam namelijk een groep dames 50+, zij moesten ook omkleden. Ik had nog nooit van mijn leven zoveel bloot en zwembanden bij elkaar gezien. Haar op allerlei plekken, ook niet eerder gezien. Nooit geweten waar allemaal háár kon groeien, flabbergasted. Voor mijn beleving stond ik klem met mijn handdoekje tussen twee dijken van vrouwen. Per direct gestopt, ik trok het niet. De meest intensieve sport van de afgelopen tijd. Is toch wel Krav Maga, zoek maar even op. Ik moet het van mijn grove motoriek hebben dus, ideaal! dacht ik. De eerste proefles, viel me direct de sportkleding op. Ik houd van mooie tenues en sportpakjes, daarom heb ik ook een tijdje getennist. Wat zag ik, wijde lange broek, wijd T-shirt; So not me! Krav is op alle vlakken very intens, fysiek en mentaal best pittig. Ik houd van uitdaging, dus ik enthousiast sport kleding besteld, en een tok om mijn kruis te beschermen. Ik vond het een vreemde gewaarwording om een tok om te doen, ergens leek het net of ik veranderde in een vent. Echt zo uit mijn comfortzone. De warming-up was genre militaire training, ik was direct kapot. Dan kwam het echte werk, de techniek van het verdedigen. Super interessant, ik zag mezelf al op mijn hakken met mijn tasje iemand van mij af slaan. Dan kwam het moment van oefenen. Ik kwam er al snel achter dat ik de zwakste schakel in de groep was, hoe loyaal iedereen ook deed. Je zoekt een buddy van je gelijk. Gewicht ging wel, maar kracht niet, ik was de slapste. De gymles flashbacks kwamen naar boven. Ik ben motorisch gestoord. Wanneer er vroeger teams werden gekozen, dan bleef ik meestal als één van de laatsten over. Zo van: neem jij die, dan nemen wij die ander in het team. Ik was DIE gene, even terzijde. Bij Krav kwam het moment dat ik moest accepteren dat ik nooit het Krav Maga examen ging halen, dit is topsport! Na een jaar kon ik me goed verdedigen. Het ging niet zonder slag of stoot. Ik zat vaak onder de blauwe plekken, korsten op mijn knokkels, ik sloeg namelijk verkeerd. Zondags in de kerk strookten die knokkels en bloeduitstortingen niet met mijn zondagse pakje. Ergens vond ik het wel stoer. Ik kwam een keer bij de autogarage voor de auto. Ik stond te wachten bij de balie, toen ik werd ik geholpen, keek de monteur met grote ogen naar mijn knokkels, aandachtig nam hij me op, zijn blik zei mij genoeg.