Wilsje

Eigenlijk gebruik ik nog niet zo lang Social media. Ik mocht wel eens op het account van mijn zusje, net als de rest van mijn familie. Mijn zusje zette regelmatig iets te koop op de Tekoop hoek. Dit leidde tot verbazing onder haar vrienden, die vroegen zich af hoe ze aan al die spullen kwam zoals, kolfapparaat, bankstel, kinderfietsjes, ze woonde namelijk nog thuis, hilarisch. Ik had eerst wel een Facebookaccount, maar ik had er weinig mee. Ik had vooral moeite met al die omgevraagde informatie. Berichten waar ik niet op zat te wachten, maar toch binnen kreeg. Discussie en opmerkingen die ik niet liever las, maar toch deed. Nee, ik stopte met FaceBook. Ik hoor me nog zeggen:’ Ik houd liever van real contact, face to face of elkaar bellen’. Non verbale communicatie zegt zoveel meer dan alleen geschreven woorden. Tegenwoordig is het een ander verhaal, ik gebruik nu veel Social media, eigenlijk teveel. Hoeveel tijd ik kwijt ben aan swipen en schakelen van het ene naar het andere account? Ik hoef het ook niet te weten.
Het begon eigenlijk met Pinterest, echt super leuke app. Je kan het zo gek niet bedenken of er staat een foto of plaatje op Pinterest. Super handig als je inspiratie wil opdoen. Ik ben namelijk dol op woninginrichting, dus ik heb verschillende borden met al mijn interesses en wensen. Vervolgens kwam Twitter erbij voor de actualiteiten. Ik doe daar verder weinig mee. Ik irriteer me zelfs aan de berichtgeving, veel te links of te rechts. Opmerkingen moet je daar ook echt niet lezen, vreselijk. Toen ik net was begonnen met bloggen, kwam ik erachter dat sociaal media onmisbaar is. Je kunt veel mensen snel bereiken. Mooi voorbeeld, geld inzamelen voor een goed doel. In een rap tempo worden er grote bedragen bij elkaar gespaard. Oké, ik moest dus ook weer een FaceBook account. Man, wat een klucht. Eerst een account aanmaken. Easy, maar ik moest ook nog weten hoe het werkte met vrienden vinden en berichten delen. Ik schrok me de eerste keer kapot. Iemand wilde heel graag een keertje afspreken. Oorzaak? mijn profiel stond nog niet volledig ingevuld. Nu staat er gehuwd. Ik ben trouwens best een doemdenker, dus verhalen over hackers en nepaccounts, daar krijg ik de zenuwen van. Dat gezeur over ze weten alles van je, niks is meer privé. Ja daar valt iets over te zeggen. Ik vind het vooral leuk om oude bekenden via FB weer tegen te komen. Of familie te zien, die ik nauwelijks spreek. Ik kom ze geregeld tegen op FB, leuk toch. Zo, vind ik ook prachtig dat ik van mijn oma van 86 een berichtje krijg, wanneer ze weer een blog heeft gelezen. Sinds kort heeft ze het videobellen via FB ook voor elkaar. Kijk, dat is nou echt mee gaan met de tijd. Ik moet toegeven dat ik soms nieuwsgierig ben. Ik check regelmatig een profiel. Laatst kreeg ik een vriendschapsverzoek van een knappe Amerikaan, tenminste zijn profielfoto was goed gelukt. Ik heb hem gelijk doorgespeeld naar mijn vriendin, maar die begint gelijk weer over enge mannetjes, oplichters en nep accounts, dus laat maar! Ik probeerde haar nog te overtuigen van een lange afstandsrelatie, maar dat zag ze ook niet zitten. Jammer, ik zag mij namelijk al zitten op een populair strand, ergens aan de kust van The United States. De wereld is niet meer zo groot dankzij WWW.