Wilsje

De meeste mensen hebben al een beetje kerstvakantie. Lekker even niks doen, heerlijk.
Tja, ik had me voorgenomen om tot de kerst blogs te schrijven. Dus officieel zou dit mijn laatste blog zijn.
Hoezo tot de kerst? Nou, ik had een Fitchallenge bedacht tot de kerst. Samen met mijn mattie even 5 kg minder, of 8kg. Ik weet het niet eens meer hoeveel. Wanneer je mijn blogs bij Day 1 begint te lezen, dan ben je volledig op de hoogte. Hilarisch, wanneer ik het enthousiasme van een goed begin terug lees. Inmiddels is het bijna kerst. Target failed, error, noppes, NADA, doel niet gehaald. Ik wist dat eigenlijk al van de voren, maar ergens denk ik nog steeds een kant van mezelf te ontdekken die het waar maakt, zoals discipline, consequentie en doorzettingsvermogen. Grote kans dat ik zo weer een nieuwe challenge bedenk. Sommige lezers haken nu gelijk af, ik ook trouwens.
Ik begin er niet meer aan, kost mij teveel energie om er steeds weer op terug te komen. Ieder geniet momentje wordt gedoofd door een Fitchallenge gedachte, niks aan voor mij. Wat een gebakken lucht weer bij elkaar, Wilsje! Het afgelopen half jaar ben erachter gekomen, dat ik graag teksten schrijf over gebakken lucht, praat wat nergens inhoudelijk over gaat, gewoon social talk. Ik hoef niemand te overtuigen, ik heb geen doel op zich. In begin was ik best wel een beetje voorzichtig. Ik hield rekening met lezers die ik nauwelijks ken. Kan ik dit wel schrijven, wat als? Moest ook wel een klein beetje, want na drie weken stond ik al onder censuur. Super grappig dat mijn teksten worden voorgelezen onder de koffie. Ik heb namelijk een paar keer gedacht, ik schrijf niet meer, gewoon stoppen, zo ben ik. Opgaan, blinken en verzinken, zou mijn buurvrouw zeggen. Ja, ze heeft helemaal gelijk, maar ik kijk altijd heel fijn terug op mijn blink momentjes. Ik ken mezelf goed genoeg, alles is van korte duur. Ik post elke week een tekst, dat is geen enkele moeite. Ik merk wel dat ik terughoudend ben met posten wanneer er iets bijvoorbeeld op ons dorp afspeelt. Grote zorgen rond hele zieke jonge kinderen of jonge vrouwen die vechten voor gezondheid. Mensen met grote moeite en verdriet. Ergens voelt het voor mij ongepast, of zo. Ik kom daar nu een beetje op terug. Vorige week kreeg ik nog een berichtje van een lieve volger die schreef dat mijn blog gaf iedere keer weer een lach op haar gezicht. Een ander zei weer dat haar donderdag niet klopt zonder een berichtje van mij. Dus wanneer ik het vanuit deze optiek bekijk, schrijf ik voorlopig wel even verder.
Ik wens jullie allemaal gezegende kerstdagen, zover dat lukt en vooral een goed, en gelukkig 2021 vol Heil en Zegen. Tot volgend jaar in goede gezondheid 🤗

Groetjes Wilsje