Wilsje

Heerlijk me-time. Dat betekent voor mij, liggen in heet bad, muziekje aan en maskers laten intrekken. Het liefst organiseer een volledig ritueel, huid en haar. Bijna niemand is thuis, alleen de jongste zit achter een beeldscherm met een koptelefoon op, daar heb ik dus geen last van. Manlief werkt over, mijn dochter is uit logeren. Wie doet mij wat?
Nu vond ik ook nog een sheet mask van Skin for skin in een laatje, dus morgen sta ik met een mooi gevoed huidje op. Verder nog een scrubje van Medik8, waar ik nu helemaal fan van ben. En een maskertje van Joico, dus pure verwennerij met fijne producten. Ik gooi een handje magnesium in het badwater, ik laat de hete kraan voortdurend lopen. Ik kijk om me heen en zie al die glanzende tegels. Ja, ja gisteren nog zorgvuldig de badkamers uitgeboend. Ik lig nu bewust in het verkeerde bad, want dan blijft het bad op onze suite, langer schoon. Nadeel van twee badkamers is dus het schoonmaken. Ach, je moet er wat voor over hebben, denk ik dan maar.
Het is tijd voor mijn schrubje. Nu begint het! Ik krijg het proefzakje niet open met mijn natte vingers. Ik droog mijn handen, poging twee. Helaas, ik gebruik mijn tanden, nee dit zakje zit akelig goed dicht. Ja, hoor ik heb een schaar nodig. Pfff uit bad, alles nat, zoeken in mijn nakie om een schaar.
Ik houd van orde, en ik weet dat er een in het laatje een schaartje hoort te liggen. Mijn zen-moment begint al een beetje weg te ebben. Wie heeft dat schaartje weg gepak! Ik mopper in mezelf, altijd weer hetzelfde liedje! Onder tussen word ik gek van het schreeuwende kerstnummer op de achtergrond. Ik hoef natuurlijk ook geen hulp te roepen, niemand die mij hoort. Zucht, ik zie wel een nagelknipper liggen, even uitproberen, nou laat maar. Ik sla de schrub over en begin maar met het sheetmasker.
De laatste tijd volg ik het programma Huis op orde, na het kijken begin ik spontaan alle laatjes en kastjes opnieuw uit te zoeken en te ordenen. Ik weet dan weer even waar alles ligt. Ik houd nou eenmaal niet van misgrijpen. Natuurlijk ben ik de enige in ons huishouden die dat graag doet. Ik krijg ook altijd een opruim tik, wanneer ik iets kwijt ben. Laatst was ik een ring kwijt. Ik heb bijna een week lang alles omgekeerd en uitgezocht. Ik was bijna zover om de sifons los te draaien. Ik dacht dat de ring misschien in de gootsteen was gevallen. Diep van binnen wist ik, dat het niet was gebeurd, maar goed, het zekere voor het onzekere. Ondertussen al de kinderen een beloning uitgeloofd, wie de ring vindt, krijgt 5 euro. ‘Waag niks over de ring tegen je vader te zeggen!’ hoor ik mezelf zeggen. Ik heb overal vaste plekjes voor, maar ik ben ik te makkelijk. Ik doe sieraden af, en weet dat het geen goede plek is… Toch maar voorzichtig vragen aan mijn man of hij misschien de ring had gezien. Hij reageerde heel laconiek. Wilsje, een huis geeft altijd terug wat het neemt ……Ik geef een neplachje terug en knik. Hij weet natuurlijk niet waarom ik al een week loop te sorteren en te ruimen. Hij denkt dat het door het nieuwe leuke programma komt, zijn spullen zijn ook weer keurig gesorteerd en opgeruimd. Ik weet niet waar ik nog zoeken moet. Ik begin weer domweg
opnieuw, op de plek waar ik mijn sieraden bewaar. In de buurt staan voor de sier, een paar pumps met een bijpassend tasje, stofnesten, zeg maar…. Het staat gewoon zo leuk. Ik pak de pumps en ik voel de tweede keer. Verrek. Ik voel de ring. De ring is terug gevonden! Ontzettend opgelucht. Wie legt er nu een ring in een schoen? Helaas ikzelf…. Bang voor dieven. Nou, ik stop nu met typen, want het masker kleeft uitgedroogd aan mijn gezicht.